Wij zijn er nieuwsgieriger naar te weten of er een God van gerechtigheid is dan te weten of er een God van de ordening is. is er een God die tranen verzamelt, die de hoop vervult, die de beproevingen van de schuldelozen beloont? Of moeten we aannemen dat de domeinen van het denken, de heilige doelen, de eensgezindheid en de daden van opoffering van wie eerlijk en zachtmoedig zijn niets anders zijn dan beelden geschilderd op het oppervlak van een wereldzee?Abraham Joshua Heschel
Ik ben nu al een tijd in het boekje van Heschel ‘De mens is niet alleen’ aan het lezen.
het lukt me een beetje om er over te schrijven naar aanleiding van de quotes die ik noteer. Het lukt me slecht om er over te spreken. Al vele malen trachtte ik aan vrienden iets uit te leggen over wat ik las. Slechts wat gestamel verliet mijn mond. Toch raakt iedere keer opnieuw dat wat ik lees.
En ook doet de tekst iets met mijn waarnemingen. Alsof de wereld zich scherper aftekent en grotere betekenis krijgt in het puur er zijn.
Bovenstaande tekst raakte me ook en direct. Maar al te vaak zoek ik naar de ordening en maar al te vaak sla ik daarin de plank mis. Het zoeken naar ordening is iets wat volgens mij veel mensen doen. We willen een verzameling ‘zo zit het’s’ hebben. Deze verzameling mag veranderen, maar moet wel blijvend aanwezig zijn om ons enig houvast te geven in ons sloepdobberende bestaan.
En als die ordening wordt doorklieft door onrecht, ongeluk, of oneerlijkheid daagt daarachter direct die veel diepere en grotere vraag op. waarom? Waarom moest dit gebeuren? Wie is hier verantwoordelijk voor? Waarom is er dood, pijn en onrecht?
Sommigen van ons wijzen dan naar God en verklaren Hem schuldig. sommigen van ons hebben het vanaf dat moment gehad met God (of al veel eerder), sommigen van ons raken van binnen verstild en vertwijfeld, sommigen van ons denken dat ze dan God moeten beschermen en zoeken verklaringen waarom deze God dat toeliet om te gebeuren en ook zijn er van ons die om God roepen voor troost en verantwoording. Wat ik zo mooi vond aan deze tekst is dat Heschel de daden van rechtvaardigheid, eerlijkheid en zachtmoedigheid als kenmerken van allereerst mensen neerzet terwijl Hij tegelijk lijkt te zeggen dat deze daden verbonden zijn aan wie God is. En hij uit een ferme kritiek op wie deze daden slechts als kleine druppels in een grote zee ziet en het geloof in ‘dat de tranen gewist zullen worden’ heeft verloren.
zomoethetzijn 